Látum þá bara á það reyna!

Ríkisstjórnin á alveg hiklaust að láta á þetta reyna fyrir dómstólum. Standa með almenningi og mæta þá glæpaöflunum sem telja sinn eignarétt æðri eignarétti almúgans fyrir dómi.

Í ljósi hæstarréttardómsins um vexti af myntkörfulánum þurfum við varla að óttast annað en tekið verði tillit til óska stjórnvalda um dómsniðurstöðu.

En án alls gríns, þá þarf að fara i öfluga málsókn geng fjárglæfraöflunum í þjóðfélaginu á forsendum forsendubrests og annarra afbrota þeirra gegn almannahag.  Miklu eðlilegra að réttkjörin stjórnvöld landsins taki þann slag við mafíurnar fyrir hönd okkar smælingjanna , en ekki hver og einn í sínu horni. 

Niðurfærsla talin bótaskyld

Ég fór í búð og fékk of mikið til baka......

Afgreiðslumaðurinn áttaði sig á því að hann hafði gefið mér til baka af 2000 þúsund króna seðli eins og um 5000 króna seðil hefði verið að ræða , semsagt 3000 krónur í minn vasa aukalega!

Hann benti mér á þetta góðfúslega og óskaði eftir leiðréttingu, að ég skilaði aftur því sem umfram var!

Ertu vitlaus maður sagði ég , það verður svo dýrt fyrir skattgreiðendur , því auðvitað verður einhver að bæta mér TAPIÐ sem það veldur mér!

Leita þarf varanlegra lausna

Kjánar kallaðir til að vitna!

Áberandi hálfvitagangur hefur verið í kringum þessar viðræður um leiðréttingu lána heimilanna.

Við höfum séð ýmsa sótrafta dregna fram til að vitna um að þetta sé ófær leið ,en þessir menn hafa komist upp með að rökstyðja það ekki á nokkurn hátt hversvegna , eða ræða þær afleiðingar sem það hefur að gera þetta ekki.  Bent hefur verið á að það muni líklega verða okkur margfalt dýrara að leiðrétta ekki. 

Ég ætla svosem ekkert að fara að agnúast útí smiðinn á Árskógsströnd sem fenginn var til að vitna um hve sáttur hann væri við sína stöðu. Það er einfaldlega hans réttur að sætta sig við þetta en hefur ekkert með að gera hvernig allur fjöldinn upplifir þessa efnahagslegu nauðgun fjármálafyrirtækja með stuðningi núverandi og fyrrverandi ríkisstjórna!

Svo virðist sem stór hluti þessa fólks hafi ekki áttað sig á að hér er ekki verið að fara fram á neina ölmusu, aðeins að réttlát leiðrétting fáist á ólöglega uppreiknuðum skuldum. Ég segi ólöglega , því þetta er gert sem afleiðing stórkostlegra lögbrota innan fjármálakerfisins og eftirlitsstofnana ríkisins.

Hlálegustu rökin eru að gengið verði á lífeyrisrétt í framtíðinni með því að reikna til baka vafasaman uppreikning krafna sjóðins á lánþega sína á grundvellri skekktrar verðtryggingarvísitölu. Þetta eru semsagt verðmæti sem eru tilkomin vegna rugls í kerfinu og ganga auðvitað til baka þegar það rugl er leiðrétt.

Engin raunverðmæti standa á bak við þessar tölur . Semsagt mýtan um að peningar verði þá að koma annarsstaðar frá inní sjóðina , og þá á kostnað skattgreiðenda er bull. Þá eru ekki neinir eðlilegir lífeyrishagsmunir að tapast , því þetta var uppfært með rangindum og því mátti ekki búast við að þeir fjármunir stæðu til frambúðar.

Almenn niðurfærsla skulda ólíkleg

Frambjóðendur til stjórnlagaþings sem taka ekki réttlætisrökum!

Vil að við tökum öll eftir röddum þeirra frambjóðenda til stjórnlagaþings sem tjá sig um leiðréttingarkröfu, eða sem sumir kalla fyrir misskilning,niðurfellingarkröfu  uppbólginna húsnæðislána.

Spurning hvort aðilar sem skynja ekki að réttlætis og jafnræðis skuli gætt við úrvinnslu þeirra mála, eigi erindi á stjórnlagaþing.  Hvernig stjórnarskrá eru slíkir aðilar líklegir til að leggja til, sem telja að réttlætanlegt að skila aðeins til hluta þolenda ofteknum greiðslum hverskonar.

Að hafi eitthvað verið ranglega haft af hópi fólks , þá sé hægt að handvelja úr þeim hópi þá sem skuli fá leiðréttingu!  Að réttlætanlegra sé að þorri  þeirra sem   rændir hafa verið óleyfilega taki á auknar byrðar til að létta undir þeim verst settu í hópi hinna rændu, heldur en að þeir sem engu ranglæti voru beittir þurfi kannske að leggja aðeins af mörkum til að leiðrétta

Sérkennilegt viðhorf !

Í umræðunni um niðurskurð,niðurfellingu eða leiðréttingu lána, virðast margir misskilja ,að hér sé farið fram á einhvern gjafagerning til lánþega , og í því samhengi barma sér yfir að slíkt kunni að lenda á þeim sem ekkert hafi til unnið, semsagt öðrum skattgreiðendum og lífeyrisþegum .

Af því tilefni að galað um að aðeins skuli leiðrétt hjá þeim verst stöddu, sem auðvitað er sjónarmið útaf fyrir sig , en á hverra kostnað yrði það?

Jú auðvitað allra hinna baslaranna sem með herkjum eru að reyna að standa skil á greiðslum af sínum uppbólgna lánahöfuðstól, sem blés út vegna glæpa og afglapa fjármálakerfis og stjórnvalda . Semsagt vegan forsendubrests sem í lögum er kveðið á um að geti leitt til endurmats á lánasamningum.

Þetta finnst feitum fjármagnseigendum og skuldlausum einstaklingum meira réttlæti en að þeir ef til vill hugsanlega kannske þurfi að taka á sig einhverjar byrðar, sem auðvitað er ekki augljóst samt.

Semsagt að þeir sem skulda fyrir séu betur í stakk búnir að liðsinna öðrum enn ver stöddum meðbræðrum en þeir sem eiga gnægtir að taka af !

Höfðinglegt viðhorf ,að hluti þegnnanna skuli engin óþægindi hafa af að heilt efnahagskerfi hrundi!

Flatur niðurskurður hjálpar ekki þeim verst stöddu

Lágmenni ríkisstjórnar vilja sjá sem flesta á hnjánum!

Í stað réttlátra leiðréttinga skuldastöðu, þar sem tillit væri tekið til ábyrgðar fjármálakerfisins og stjórnvalda á ofvöxnum skuldum í kjölfar glæpastarfsemi sem iðkuð var í skjóli stjórnvalda þá skyldi nýmærður kjósandinn niðurlægður í þágu hugsjóna gamla vinstrisins.

Í stað þess að bregðast strax við og leiðrétta fyrir þessu svindli með löggjöf í líkingu við neyðarlögin þar sem áhættusæknum fjármagnseigendum m.a. var reddað umhugsunarlítið, þá ákvað þessi lágmennta ríkisstjórn, sem leyfði sér að skreyta sig með velferðartitlum, að fólkið skyldi skríða í svaðinu til að fá að skrimta.

  Endurvakning framfærslumögueika skyldi með þeim endemum að fólki sem varð illa úti af völdum þessara afglapa kerfisins, skyldi settur tilsjónarmaður sem skammtaði því framfærsluna frá degi til dags.  Væntanlega hálaunaðir lögfræðingar á ofurlaunum að vakta auma skuldara svo þeir færu sé ekki frekar að fjárhagslegum voða við að kaupa sér eitthvað annað en gömul lampasjónvörp og Lödur til aksturs.

Svo skilja þau bara ekkert í að fólk skuli ekki unnvörpum stökkva á þessi aumingjaúrræði þeirra!

Skömm þessa hyskis er mikil!

Úrræði mögulega ekki kynnt nægjanlega vel

Þeir missa sem eiga !

Svo er stundum til orða tekið og á við á ýmsum sviðum.  Lífeyrissjóðirnir hafa sankað að sér iðgjöldum okkar launamanna gegnum tíðina og þeim ber auðvitað að ávaxta það pund sem best þeir mega til að tryggja okkur einhverja afkomu á endasprettinum , þegar launaðri vinnuþáttöku lýkur.

Ljóst er að misvel hefur til tekist og okkur má vera ljóst að þessir , allt að því sjálfskipuðu , fulltrúar okkar í sjóðstjórnunum hafa því miður umgengist þessa sjóði með lítilli virðingu. Nánast farið með þetta sem eigið sukkfé. Greitt sér ótæpileg laun með ómældum bílafríðindum o.fl.

Þar fyrir utan voru þeir ansi bláeygir margir að gambla með þetta lífsframfærslufé okkar í ellinni og mun víst ómælt hafa tapast í þeim hrunadansi.

Nú stöndum við frammi fyrir því ,að ef við eigum að koma til móts við stóran hluta umbjóðenda þessara sjóða og gefa eftir eitthvað af uppskrúfuðum kröfum sjóðanna á hendur sínum eigin eigendum, þá þarf líklega að afskrifa eitthvað af þeim loftbólugróða sem verðtryggingin blessuð hefur mælt og talið inná efnahagsreikning þeirra. Þessi umdeilanlega aukna eignastaða sem verðtryggingin skapar að hluta, byggist þannig að nokkru  á auknum vandræðum lántakenda sjóðsins ,sem jafnframt eru þá aðilar að viðkomandi sjóði með iðgjöldum sínum.  Semsagt sjóðirnir hafa hagnast á kostnað skuldaranna.

Þar kemur að því sem máltækið greinir; Þeir missa sem eiga! 

Augljóst má öllum vera að við aðstæður sem nú ríkja í kjölfar hrunsins, verður að teljast léttbærara þeim sem eitthvað áttu að tapa hluta eigna sinna , en þeim sem lítið eða ekkert áttu að bæta á sig skuldbindingum .  Alveg burtséð frá því að einhverjir hafi farið geyst og glannalega fjárhagslega, hafi þeir ekki haft af því einhvern gróða sem skotið er undan í skattaskjól erlendis, þá ber að létta öllum lífið sem nemur forsendubresti þeim sem fjármálakerfið olli í hagkerfinu með sinni gálausu glæpsamlegu keyrslu.

  Gáum líka að því að skuldarar, þessi óhreinu börn hagkerfisins( eru þrátt fyrir allt forsenda þess að fjármagnseigendur geti ávaxtað sitt pund), eru til viðbótar við ok skulda byrðanna, þáttakendur í auknum samfélagskostnaði vegna hrunsins á alla kanta.

Afskrifa þyrfti 220 milljarða

Held að Brynjar ætti að tala sem minnst !

Fulltrúi þeirrar stéttar sem er áskrifandi að sjálftöku fjár um víðan völl. Sérstaklega lunknir við að smyrja ofan á skuldir þeirra sem eiga nógu erfitt fyrir með að standa í skilum.

Þessi óþurftarmaður sem gekk í lið með stjórnvöldum og peningaöflunum að "leiðbeina" Hæstarétti til að komast að þeirri niðurstöðu í vaxtamálum s.k. myntkörfulána sem jafna má við réttarmorð. Algjörlega útúr kú í lögfræðlegum skilningi um samningsrétt og ólögmæti afturvirkra gerninga ,sem og auðvitað beint í mótsögn við skýr fyrirmæli laga um neytendarétt.

Horfum framhjá áliti svona spekinga sem þekkja ekkert réttlæti nema sem hleður undir þeirra eigin rass.  25 þúsund á tímann lágmark í laun, að vísu með vsk. og hamast gegn hagsmunum venjulegs launafólks en gengur erinda þeirra afla sem vilja enn og aftur blóðmjólka alþýðuna til ávinnings fyrir sig og sína.

Á kostnað hvaða annarra ætti það svosem að vera ,að loftbóluhagnaður verði afskrifaður? Loftbóluhagnaður sem var uppdiktaður með svikum og prettum!

Þetta kostar einhverja aðra en ræningjalýðinn nákvæmlega ekki neitt!

Brynjar: Hættið að gefa óraunhæfar væntingar

Hvaða fjárhagslegi ávinningur er fyrir ríkissjóð af þessum aðgerðum?

Spyr sá sem ekki veit! Ef við gefum okkur að uppsagnir 100 heilbrigðisgeirastarfsmanna spari launaútgjöld uppá t.d. 500 millur, þá hverfa þar með skatttekjur í ríkissjóð uppá u.þ.b. helming upphæðarinnar og 100 manns fara á atvinnuleysisbætur sem þýða útgjöld fyrir atvinnuleysistryggingasjóð uppá ca. 200 millur . þá eru 50 milljónir eftir sem tapast sennilega í minnkandi neyslusköttum og hverskonar öðrum vandræðagreiðslum sem til koma vegna þessara aðila sem missa vinnuna. Annað gæti líka komið til , semsagt að hluti þessa fólks hverfi úr landi.

Allt er þetta auðvitað slumpareikningur, en held ég ekkert óraunhæfur. Kannske ofreiknaður hluti beinna skatta sem tapast, en á móti líklega vanreiknuð önnur veltuáhrif.

Þá er eftir að telja viðbótarkosnað sem kemur til vegna margskonar flutninga og aukins álags annarsstaðar, en auðvitað er það ekki allt neikvætt, allra síst fyrir íbúa sem sitja nær þessum stærri sjúkrahúsum.

Merkilegt í þessu ástandi hér hvað ráðamenn virðast gleyma að reikna hlutina út frá breytilegum forsendum.  Sjá sparnað á einum pósti , en gleyma að á móti kemur kannske bæði kostnaður á öðrum vettvangi sem og beint tekjutap ríkissjóðs á móti.

Hvetja Sunnlendinga til að mæta á fund

Góður punktur!

Eins ósanngjarnt og það var á sínum tíma fyrir tilkomu verðtryggingar, að sparifé nánast brann upp í bönkum í óðaverðbólgu áttunda áratugarins, þá sveiflaðist óréttlætið yfir á hina hliðina þegar húsnæðislánin uppreiknuðust miðað við allt aðra vísitölu en snerti beint húsnæðiskostnaðinn sjálfan.Menn sögðu auðvitað ekkert meðan húsnæðisverðið var á uppleið, líklega vorum við orðin svo gegnsýrð af hagvaxtargræðgiskapphlaupinu að fáir gerðu sér grein fyrir að dæmið gæti snúist við, og hve skelfilegar afleiðingar þess yrðu.  

Í þessu eru auðvitað mörg álitamál og ekki allt einfalt úrlausnar og umdeilanlegt margt frá sjónarhóli sanngirninnar.  Hætt við að mörgum lánveitandanum mundi þykja það nokkuð önugt ,ef ætti að kippa til baka þeirri verðtryggingu sem hann hefur fengið af húsnæðislánum gegnum tíðina.

En auðvitað verðum við að finna kerfi sem byggir á því,að hóflegt húsnæði fyrir alla, er ein af þeim meginréttindum sem öllum ber. Því þarf að finna kerfi þar sem ljóst er að á lánum til þess arna á og má enginn græða.Þá kæmi auðvitað á móti það sjónarmið að þiggjendur húsnæðislána á þeim forsendum, mættu heldur ekki græða á sölu heimila sinna sem byggð hafa verið upp með slíkum lánum.

 Er reyndar farinn að hallast að því að sjálfseignarkerfi í húsnæði sé útí hött. allavega beri að leggja meiri áherslu í framtíðinni á hverskonar leiguhúsnæði ,þar sem búseturéttur er tryggður til lengri tíma. 

Það hefur t.d. sýnt sig að í fjöleignahúsum er það nánast ávísun á vandræði í samskiptum vegna ágreinings um viðhaldsverkefni og margt fleira í samskiptum. Þau eru auðveldari úrlausnar ef einn húseigandi eða fasteignafélag sér um málin og ef samskiptavandræði önnur en ágreiningur um viðhald eru að plaga, þá eru þau auðleysanlegri við leiguaðstæður.

Lánin væru 16% lægri