Reynslan hefur sýnt að Íhaldið hefur ekki haft vit til að ráða efnahagsmálum þjóðarinnar til farsældar!

Hitt er svo annað mál hvort Samfylkingin hefur frekar burði til að ráða þeim hollt.

Líkega verður það þó nauðvörn okkar borgaranna að koma okkur í skjól Evrópu, þótt þar sé örugglega margt ófullkomið líka.

Þessir bláeygu guttar hafa ekki sýnt þá stjórnvisku fram að þessu að þeir geti gert lítið úr ráðum annarra!

Hafa ekki tíma fyrir truflun

Vonandi verður farið að virða trúfrelsið!

Sjáum við fram á betri og siðaðri tíma í umgengni við sjálfsákvörðunarrétt ungmenna hvort, og þá hvaða trúfélagi þau vilja tilheyra þegar þau hafa þroska til að kynna sér hvað stendur að baki hinna ýmsu trúarbragða?

16-18 ára ættu að vera lágmarksaldur til formlegrar skráningar einstaklings í trúfélag.

Siðmennt fagnar áliti Jafnréttisstofu

Geir , eins og álfur út úr hól?

Fréttablaðið á laugardaginn!

"Forsætisráðherra segir að ekki sé gert ráð fyrir því í lögum að seðlabankastjóra verði vikið úr starfi"

Hér hljóta að gilda í meginatriðum "lög um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins."

Eina undantekningin sem ég sé í fljótu bragði í lögunum um Seðlabankann ,er varðandi skipunartíma

 23. gr. Í bankastjórn Seðlabanka Íslands sitja þrír bankastjórar og er einn þeirra formaður bankastjórnar. Bankastjórn ber ábyrgð á rekstri bankans og fer með ákvörðunarvald í öllum málefnum hans sem ekki eru öðrum falin með lögum þessum.
Forsætisráðherra skipar formann bankastjórnar Seðlabankans og aðra bankastjóra til sjö ára í senn. Ekki er skylt að auglýsa þessi embætti laus til umsóknar. Aðeins er heimilt að skipa sama mann bankastjóra tvisvar sinnum. Þó má skipa bankastjóra sem ekki er formaður bankastjórnar og er á síðara skipunartímabili sínu formann bankastjórnar til sjö ára. Um endurskipun gilda ekki ákvæði laga um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins.

Lög um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins

1996 nr. 70 11. júní

 

 I. hluti. Almenn ákvæði.
I. kafli. Gildissvið laganna.
1. gr. Lög þessi taka til hvers manns sem er skipaður, settur eða ráðinn í þjónustu ríkisins til lengri tíma en eins mánaðar, án tillits til þess hvort og þá hvaða stéttarfélagi hann tilheyrir, enda verði starf hans talið aðalstarf.
Ákvæði II. hluta laganna taka þó einvörðungu til embættismanna, sbr. 22. gr., og ákvæði III. hluta einvörðungu til annarra starfsmanna ríkisins.
Ef ekki er annað tekið fram er með hugtakinu „starf“ átt við sérhvert starf í þjónustu ríkisins sem lögin ná til, en með hugtakinu „embætti“ er einungis átt við starf sem maður er skipaður til að gegna, sbr. 22. gr.
2. gr. Lög þessi taka ekki til forseta Íslands, ráðherra eða alþingismanna. Lögin taka til hæstaréttardómara og héraðsdómara eftir því sem við getur átt.
Lögin taka ekki til eftirgreindra starfsmanna:
   1. starfsmanna hlutafélaga og annars konar félaga, einkaréttareðlis, jafnvel þótt þau séu að öllu leyti í eigu ríkisins,
   2. starfsmanna stofnana sem að einhverju eða öllu leyti eru í eigu annarra en ríkisins, þar á meðal sjálfseignarstofnana, jafnvel þótt þær séu einvörðungu reknar fyrir framlög frá ríkinu.
3. gr. Sérákvæði í lögum, sem öðruvísi mæla um réttindi og skyldur einstakra flokka starfsmanna, skulu haldast.
4. gr. Nú verður ágreiningur um gildissvið laga þessara og sker fjármálaráðherra þá úr. Ef starfsmaður eða annar sá sem í hlut á vill ekki hlíta úrskurði ráðherra getur hann borið málið undir dómstóla.

V. kafli. Skyldur.
14. gr. Starfsmanni er skylt að rækja starf sitt með alúð og samviskusemi í hvívetna. Hann skal gæta kurteisi, lipurðar og réttsýni í starfi sínu. Hann skal forðast að hafast nokkuð það að í starfi sínu eða utan þess sem er honum til vanvirðu eða álitshnekkis eða varpað getur rýrð á það starf eða starfsgrein er hann vinnur við.
Starfsmanni er skylt að veita þeim sem til hans leita nauðsynlega aðstoð og leiðbeiningar, þar á meðal aðbenda þeim á það, ef svo ber undir, hvert þeir skuli leita með erindi sín.
 

25. gr. Nú er maður skipaður eða settur í embætti og ber þá að líta svo á að hann skuli gegna því þar til eitthvert eftirgreindra atriða kemur til:
   1. að hann brýtur af sér í starfinu svo að honum beri að víkja úr því;
   2. að hann fullnægir ekki lengur skilyrðum 6. gr.;
   3. að hann fær lausn samkvæmt eigin beiðni, sbr. 37. gr.;
   4. að hann fær lausn vegna heilsubrests, sbr. 30. gr.;
   5. að hann hefur náð hámarksaldri, sbr. 33. gr.;
   6. að skipunartími hans skv. 23. gr. er runninn út, nema ákvæði 2. mgr. eigi við;
   7. að setningartími hans skv. 24. gr. er runninn út;
   8. að hann flyst í annað embætti, sbr. 36. gr.;
   9. að embættið er lagt niður, sbr. 34. gr.
 

Leturbreytingar eru mínar.

Lausmáli seðlabankastjórinn lærir loksins að þegja!

Hann hefur gapað oft um of,

 og gráu ofan í svart þá bætt,

Ó-síngjarn er á sjálfsins lof,

þá Sjólinn í viðtöl hefur mætt.

 

Kannske  er stundin komin hér,

 ei karli sé lengur málið tært.

Á Svörtuloftum þó sýnist mér,

að Soldán þessum sé varla vært.

Davíð ber fyrir sig bankaleynd

Plís Ástþór , ekki gera þetta!

Auðvitað viðurkenni ég að það er réttur hvers manns að beita sér fyrir þjóðþrifamálum.

Núna þurfum við hinsvegar ekki á því að halda að gamalkunnir ,þekktir kverúlantar trani sér fram .

 Eftirlátum nýju kraftmiklu fólki sviðið og styðjum það til framboðs gegn gömlu valdaklíkunum sem hafa komið okkur í þennan bobba.

 

Lýðræðishreyfingin fundar

Að hanga sem hundar á roði!

Á stólunum  hanga sem hundar á roði,

hafandi orðið sér stórrar til skammar.

Ingibjörg Solla og Geir sjálfur goði,

gjammandi að þeim sem að segja til vammar.

Eigi skal víkja né flokkinn sinn svíkja,

er sauðheimskur skríllinn á Austurvöll þrammar.

 

 

Að þekkja eða þekkja ekki sinn vitjunartíma!

Magnaður fundur í Háskólabíói í kvöld.

Þarna birtist okkur dagvaxandi óþol almennings gagnvart liðleskjum þeim sem telja sig enn hafa umboð þjóðarinnar til að "stjórna" með undirmálum og leynimakki. Kom það skýrt fram í viðbrögðum við uppástungunni um áheyrnarfulltrúa fólksins í ríkisstjórn og nefndum.

Þetta þótti aldeilis ekki koma til greina! Og hvers vegna haldiði?

Við urðum vitni að lágmennskum tilsvörum sumra þeirra við hreinskiptum spurningum fólksins.

Tilraunir þeirra , sérstaklega Ingibjargar Sólrúnar og Geirs,  til að gera lítið úr þeim skilaboðum sem fundurinn flutti þeim "yfirvaldinu"  sjálfu, voru hraksmánarlega grátbroslegar.

Mér var hugsað til samfylkingarformannsins þegar Margrét Pétursdóttir flutti sitt ávarp. Sá hún sig ekkert í sporum þessarar konu forðum. Áður en valdið spillti?

Þessi fundur færði mér heim sanninn um að ekki verður aftur snúið. Þessi stjórn skal taka pokann sinn fyrr en seinna, og vonandi hafa þau skynsemi Bjarna Harðarsonar og Guðna til að þekkja sinn vitjunartíma og rýma stólana áður en til alvöru upphlaupa kemur í þjóðfélaginu. Að menn beinlínis safni liði og beri þau út úr stjórnarráðinu.

Þeir kumpánar sýndu lofsvert fordæmi, að létta á spennu með að víkja sínum persónum af vettvangi í þágu friðarins í flokknum.

Hefði maður haldið að enn brýnna væri að einstaklingar víki af sviði í þágu friðar með heilli þjóð!

 

Láti sig hverfa

Hvað er maðurinn sem átti að vera löngu farinn vegna trúnaðarbrests við þjóðina...

að rífa kjaft.

Ásakar aðra um óeðlileg vinnubrögð, meðan stjórn sem hefur innan við þriðjungsfylgi hangir trausti rúin í því hlutverki að skafa yfir eigin skít! Þeir bjarga engu þessir ræflar!

Önnum kafin við björgunarstörf

Og svo telur þetta fólk...

sig þess umkomið að láta fleygja öðrum fyrirvaralaust í tugthús fyrir litlar sakir!

Sýslumanni bar að auglýsa deildarstjórastöðu

Auðmýkt.

Að berjast í bökkum og bönkum,

og bukta sig djúpt fyrir Dabba.

Það hentar víst best okkur blönkum

 og bölva ei mikið né kvabba.