Fréttablaðið í dag! Hvenær fáum við svona stjórnmálamenn?

 

Hér sjáum við í reynd þann mikla mun sem er á siðferði íslenskra stjórnmálamanna samanborið við það sem tíðkast í nágrannalöndunum. Í stað þess að verjast og afneita sök með rökleysum eins og við höfum ítrekað mátt hlýða á af munni íslenskra ráðherra sem hafa verið staðnir að vafasömum gerningum, er veruleikinn hjá frændum vorum í Skandinavíu þessi:

"Upplýsti forsætisráðherra ekki um vinskap.

Noregur Manuela Ramin-Osmundsen, ráðherra barna- og jafnréttismála í Noregi, sagði af sér á fimmtudag, aðeins fjórum mánuðum eftir að hún tók við embættinu. Hún hafði gert þau mistök að skipa vinkonu sína, Idu Hjort Kraby, í embætti umboðsmanns barna. Engu breytti þótt Kraby hafi að flestra mati tvímælalaust verið hæfust allra umsækjenda í embættið.

Það sem úrslitum réði var að Ramin-Osmundsen hafði ekki skýrt frá fyrri kynnum þeirra opinberlega. Hún hafði heldur ekki upplýst Jens Stoltenberg forsætisráðherra um vinskap þeirra, sem staðið hefur í sextán ár.

Í gærmorgun, daginn eftir að ráðherrann sagði af sér, sendi Kraby síðan frá sér yfirlýsingu um að hún hefði sagt af sér sem umboðsmaður barna, aðeins viku eftir að hún var skipuð í embættið. Í yfirlýsingunni segist hún líta svo á að embætti umboðsmanns barna verði að geta "þolað deilur og átök á opinberum og pólitískum vettvangi, þegar barist er fyrir hagsmunum barna". Embættinu sé best þjónað með því að ekki verði með nokkru móti hægt að "draga í efa lögmæti þess og sjálfstæði".

Kraby hafði reyndar skömmu fyrir jól dregið til baka umsókn sína um embætti umboðsmanns barna. Þann 3. janúar hittust þær Kraby og Ramin-Osmundsen hins vegar yfir hádegisverði ásamt fleiri kvenkyns lögfræðingum. Við það tækifæri átti ráðherrann samtal við sameiginlega vinkonu þeirra beggja, sagðist hafa frétt að Kraby hafi dregið umsókn sína til baka og sagði það synd því hún væri sterkur umsækjandi. Daginn eftir hringdi Kraby í ráðuneytið og bað um að umsókn sín yrði tekin með við afgreiðslu málsins.

Þessa atburðarás vissi Stoltenberg forsætisráðherra ekkert um fyrr en að morgni fimmtudagsins nú í vikunni, sama dag og Ramin-Osmundsen sagði af sér.

Ramin-Osmundsen er frá eyjunni Martinique í Karíbahafinu, þar sem Frakkar ráða ríkjum, og var því franskur ríkisborgari þegar hún giftist Norðmanninum Terje Osmundsen árið 1987. Sama ár lauk hún lögfræðinámi í París. Þau fluttu til Noregs árið 1991 og hún hlaut norskan ríkisborgararétt í október árið 2007, rétt áður en hún varð ráðherra barna- og jafnréttismála í ríkisstjórn Jens Stoltenbergs. Hún varð þar með fyrsti innflytjandinn í Noregi sem settist á ráðherrastól. - gb"

Gott væri nú ef Árni "settur" tæki sér konuna til fyrirmyndar.

Hér virðist ekki deilt um að sú hæfasta hafi verið valin, heldur yfirsjón að greina ekki frá vinskap sem gat valdið vanhæfi þess sem skipaði.

(feitletranir eru síðuritara)

Ósköp yrði það heiminum til mikillar farsældar ef þjóðir heims kæmu sér saman um að banna trúarbrögð!

Það er auðvitað engin hemja að heimsbyggðin skuli þurfa að búa við allt þetta tilgangslausa ofstæki sem viðgengst víða í nafni trúarbragða.

Ég er farinn að hallast að því að framtíðin muni hlægja að okkur fyrir að láta þessi hindurvitni draga okkur á asnaeyrum öldum saman.

Líklega yrði að fara leið Þorgeirs Ljósvetningagoða til baka frá vitleysunni.  Leyfa mönnum að blóta á laun á aðlögunartímanum en stjórnvöld hefðu lagalega stöðu til að taka umsvifalaust á öllum vitleysisyfirgangi í nafni hverskonar trúar

 

Líkur taldar á mótmælum múslíma

Gefum Vilhjálmi frí en rifjum upp glöp setts dómsmálaráðherra í Stóra-héraðsdómaraskipunarmálinu!

Einhvern veginn finnst mér nóg komið af látunum kringum borgarstjórn Reykjavíkur, og þetta endalausa nagg út í Vilhjálm blessaðan, þótt réttmætt sé, farið að gerast leiðigjarnt og jaðra við persónulegt einelti.

Á meðan hefur fennt yfir annan ekki síður gagnrýniverðan skandal, semsé ómálefnalega og líklega ólögmæta skipun í dómaraembætti hér fyrir Norður og Austuramtið.

Verður ekki annað sagt en hasarinn í Reykjavíkursýslu hafi komð á besta tíma fyrir Árna Mathiesen.

Blóð krists og gralið helga .

Hef verið að lesa bókina undanfarna daga. Niðurstaða höfunda ,Michael Baigent,Richard Leigh og Henry Lincoln, sýnist mér vera ,að við höfum verið höfð að fíflum.

 Kirkjunnar menn gegnum tíðina í samráði við veraldlega höfðingja fyrr á öldum hafa falsað söguna og hagrætt staðreyndum að eigin geðþótta í þeim tilgang að hafa stjórn á lýðnum. Upphaflega í þágu Rómaverskra keisara. Gæska Guðs gegn helvítisógninni hefur verið notuð sem stjórntæki til að ráðskast með almenning.

Jesú  var auðvitað mennskur maður getinn af karli og konu á hefðbundinn hátt. Var  kannske af fornri konungsætt og barðist til áhrifa á þeim forsendum. Var á sinn hátt gagnrýninn á spillt og afvegaleitt siðferði síns tíma og á þeim forsendum kannske hægt að virða hans skoðanir en ekki að tilbiðja sem guðlega veru.

Hann var giftur og átti að öllum líkindum afkomendur . Kirkjan hefur gegnum aldirnar reynt að eyða öllum vísbendingum þess að svo hafi verið. Svifist einskis í þeim tilgangi að viðhalda hinni fölsku imynd um upprisuna, sem hefur ekki síst orðið til að hefja Jesú á hinn Guðlega stall. Tilgáta er um að hann hafi komist lifandi frá krossfestingunni, jafnvel að staðgengill hafi verið krossfestur eða ástand hans ekki verið lífshættulegt , þannig að í samráði við Pílatus hafi hann verið tekinn fyrr en tíðkaðist af krossinum og náð heilsu á ný og verið komið undan.

 

 

Er fjárhagsleg hagkvæmni af að búa til nýjan óþarfan kostnaðarlið inn í rekstur ?

Kvótakerfin eru afætukerfi sem bera í sér dauðann fyrir þær atvinnugreinar sem lenda í þeirri áþján sem þau valda.

Íslensk stjórnvöld verða að vitkast og hætta að hlusta á þá fáu sem hafa persónulegan hag af að viðhalda þessari vitleysu. Stjórnvöld sem taka hagsmuni fárra fram yfir hagsmuni fjöldans eru sek um landráð.

Kvóti ljóti til lands og sjávar er uppfinning þess vonda!

Neita ekki að nú hlakkar í fyrrverandi Brúnabónda.

Ófáar skammarræðurnar flutti hann gegn þessari uppfinningu Andskotans sem kvótakerfin eru(fyrirgefið orðbragðið). Fékk á sig kverúlantastimpil fyrir vikið og fleiri sem voru sama sinnis og voru litnir hornauga af hinum réttsýnu bændahöfðingjum sem létu gráðuga ,slóttuga gróðamenn plata sig til þeirra óhæfuverka, sem það er að pakka atvinnuréttindum heillar stéttar saman framleiðslukvóta sem gengur kaupum og sölum eftir lögmálum markaðarins þar sem meirafífls kenningin hefur svo sannarlega sannað sig.

Bændur hafa unnvörpum látið narrast til að kaupa sér aðgang að styrkjum hins opinbera til landbúnaðarins á uppsprengdu óraunhæfu verði. Verði sem ólíklegt er að skili sér nokkurntíman til baka með tilliti vaxtaokursins . Eftir situr hnípin stétt í vanda meðan upphafsmennirnir eru flestir löngu komnir í öruggt fjárhagslegt skjól eftir feitar sölur á eigin kvótum!

Allt var þetta gert undir yfirskyni nauðsynlegrar hagræðingar í atvinnugreininni og stórkostleg eignaupptaka hjá þeim sem ekki mökkuðu rétt fyrir þessa vitleysu réttlætt með þjóðarhag sem yfirvarp.

Stórkostlegt að lesa umsögn núverandi formanns Bændasamtakanna um árangurinn !

"Ég hef lengi verið þeirrar skoðunar að við þyrftum að endurskoða þetta kerfi(kvótakerfið)Á margan hátt hamlar það bæði hagræðingu og framförum í landbúnaði".

Kerfið hefur semsagt reynst álíka stórkostlegt og kvótakerfi sjávarútvegsins!

 

Eigum að feta okkur frá kvótakerfi

Ef ég kaupi eitthvað og veit að sá sem seldi ,hvorki átti né hafði heimild til að selja mér ....

Get ég þá ekki búist við að þurfa að skila því aftur til rétts eiganda án þess að eiga kröfur á hann á móti.

Málflutningur LÍÚ-ara er enn sem fyrr á þeim nótum að eitthvað sé óeðlilegt við að útgerðarmenn þurfi að taka á sig skellinn af því að hafa látið ginnast til að kaupa veiðiheimildir , augljóslega í eigin áhættu,á uppsprengdu verði  því lögin beinlínis taka fram í upphafsgrein að eignaréttur eða óafturkræfur umráðaréttur geti aldrei fylgt úthlutun veiðiréttindanna.

Ef íslensk stjórnvöld þurfa að taka upp kerfið til að geta staðið við alþjóðasáttmála sem við höfum staðfest, þá eru það fullkomlega lögmætar ástæður til að afturkalla þær veiðiheimildir sem til þarf!

Bændur að sligast af völdum kvótakerfisins?

Sérkennileg hagfræði að það geti verið hagræðing fyrir atvinnugrein að búa til aukakostnaðarlið sem veruleg fjárhagsleg þyngsli eru af og ljúga í menn að það sé til eflingar greininni!

Líkt og í sjávarútveginum hafa menn komist upp með það áratugum saman að ljúga í bændur að kvótakerfið sé til hagræðingar fyrir greinina.

Niðurgreiðslum og styrkjum sem áður voru til staðar í landbúnaðinum var pakkað saman í s.k. beingreiðslur, eða greiðslumark til bænda. Auðvitað spratt upp markaður með þessi réttindi, því framan af var með fasískum hætti hengt saman rétturinn til að framleiða á markað og rétturinn til að fá þessar greiðslur.

Líkt og í fiskveiðunum hafa menn síðan selt þessi réttindi sín á uppsprengdu verði til örvæntingarfullra bænda sem hefur verið talin trú um að þetta sé framtíðin. Upphaflegir handhafar réttarins verðmæta fara svo í auknum mæli útúr greininni með fjármuni, en eftir stendur ofurskuldugur landbúnaður. 

 Segir sig sjálft að erfitt er að taka við keflinu í búskapnum þegar menn þurfa ofaná tugmilljónafjárfestingu í jarðnæði, bústofni og búnaði , að festa milljónatugi á okurvöxtum í að kaupa sér markaðsaðgengi sem áður kostaði ekki neitt. Bændur eru komnir í hring. Aftur orðnir ánauðugir skuldarar á klafa banka eða afurðastöðva, sem í sumum tilfellu hafa haft milligöngu um að útvega framleiðsluréttindin ,gegn kvöð um innleggsskyldu afurða. Áður voru það Kaupfélögin sem áttu margan bóndann með þessum hætti.

Hvernig getur verið glóra í að kaupa sér réttinn til að framleiða mjólkurlíterinn á 300-400 kr eða sem nemur allt að þeirri upphæð sem er verið er að tryggja sér í beingreiðslur á samningstímanum hverju sinni. Þá stendur útaf að greiða allan vaxtakostnað af þessu.

Ekki furða að landbúnaðarafurðir sé dýrar á Íslandi þegar greiðslur sem í upphafi voru hugsaðar til niðurgreiðslu , þ.e.  lækkunar vörunnar ,fyrst á sölustigi síðar á framleiðslustigi , beinlínis fara að virka sem verðlækkunarhindrandi. Halda uppi háu matvælaverði og vinna gegn hagræðingu sem kann að hafa fengist af samþjöppun í greininni.

 

 

Steinunn Valdís ber saman epli og appelsínur!

Umræða á alþingi um starfsheitið ráðherra sýnd í morgun. Steinunn Valdís flutningsmaður tillögu um að finna nýtt ókynbundið heiti reyndi með lélegum kynjarökum að rökstyðja sitt mál. Greip m.a. til vafasamrar samlíkingar að segja, að engum þætti það við hæfi að ávarpa hana Herra Steinunni Valdísi, eða  karl á þingi t.d.Frú Árni Johnsen . (man ekki fyrir víst hvern hún tiltók í dæmi sínu).

Hér segi ég hana vera að bera saman ólíka hluti, herra eða frú í þessu tilliti er allt annars eðlis, en sem starfsheiti. Steinunn Valdís yrði að sjálfsögðu ef hún fengi ráðuneyti til umráða,Frú Steinunn Valdís Jafnréttismálaráðherra, en Árni Johnsen gæti hæglega kallast Herra Árni Johnsen Prófkjörshetja fyrir afrekið að komast svo fljótt til starfa aftur á löggjafarsamkomunni eftir það sem á undan er gengið!

En Árni benti ráttilega á að karlar kveinkuðu sér ekki undan að vera kallaðir hetjur þótt það sé kvenkynsorð.

Ljóskir þingmenn með hálfvitamálflutning!

Var að fylgjast með störfum á alþingi áðan ,þar sem til umfjöllunar var hugsanleg viðbrögð við áliti mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna, um fiskveiðstjórnarkerfi okkar Íslendinga, að það bryti mannréttindi. Sýndist flestum að okkur yrði ekki stætt á að koma ekki til móts við álitið og gera lagfæringar sem tryggðu að mannréttindi yrðu virt.

 Ekki þó talsmenn Sjálfstæðisflokksins,þeir draga lappirnar sem stundum áður í þessum málaflokki. Lúbarðir til hlýðni af kvótaaðlinum, líktu þau, Sigurður Kári Kristjánsson og Arnbjörg Sveinsdóttir málflutningi þeirra sem vilja úrbætur við árásir á sjávarútveginn! 

Minnir mig á þá gömlu góðu daga meðan SÍS og kaupfélögin voru uppá sitt besta og maður leyfði sér stundum að gagnrýna störf þeirra sem leiddu samsteypurnar, og ýmsar ákvarðanir þeirra . Þá voru menn barðir niður með því að þetta væri árás á Samvinnuhreyfinguna í heild! Semsé gagnrýni á ákvarðanir ráðinna og kjörinna misviturra starfsmanna var árás á SÍS-ið sjálft! Þetta virkaði því miður alltof lengi á heilaþvegna félagsmenn og almenna starfsmenn hreyfingarinnar. Öll vitum við örlög SÍS og flestra kaupfélaganna,kannske vegna þess að gagnrýni taldist drottinssvik!

En í dag er fólk orðið það upplýst að svona plötusláttur gengur vonandi ekki í almenning. Kvótakerfið sem verið er að krefjast breytinga á hefur sannanlega farið illa með sjávarútveginn hvernig sem á er litið!

Gagnrýni á það kerfi sem þeim hörmungum hefur valdið, getur ekki talist árás á sjávarútveginn.  Hér er verið að krefjast að snúið sé af braut illrar meðferðar á atvinnugreininni,meðferðar sem aðeins hefur þjónað hagsmunum fárra.

Þingmenn eiga ekki að leyfa sér svona heimskulegan málflutning. Rökstudd gagnrýni á kerfi sem valdið hefur ómældum skaða í sjávarútvegi, öllum nema örfáum lukkuriddurum sem tókst að véla útúr þjóð sinni gefins einkaafnot sér og sínum til handa á fiskistofnum við landið, er ekki árás á sjávarútveginn sem slíkan , Arnbjörg og Sigurður Kári, þvert á móti er hér tekið til varna fyrir greinina! !